اى با نَفَسِ امام خو کرده‏
زان رایحه کسب آبرو کرده‏
سرمست ز باده کلام او
توفیق شهادت آرزو کرده‏
یک قوم تو را شهید مى‏خوانند
یک قوم تو را اسیر مى‏دانند
اما چه کنم که ناجوانمردان‏
تصویر تو را ز خویش مى‏رانند
اى بلبل در چمن نگنجیده‏
اى یوسف در وطن نگنجیده‏
اى نور دو چشم پیر کنعانى‏
زندانىِ در وطن نگنجیده‏
اى کاکل غرق خون برآشفته‏
در بوته آزمون برآشفته‏
تو کیستى آنکه نور نوشیده‏
پیراهنى از حضور پوشیده‏
تندیسه غیرت و جوانمردى‏
بر ظلمت شام غم خروشیده‏
من کیستم؟ آنکه در وطن مانده‏
در بند حجاب خویشتن مانده‏
چشمى به در امید خشکیده‏
در حسرت بوى پیرهن مانده‏
اى زمزم کوثرى مرا دریاب‏
وى پنجه حیدرى مرا دریاب‏
دستانم هر تپش عطش دارد
وى لطف برادرى مرا دریاب‏
دریاب که بى‏تو سخت درماندم‏
در مصر غم تو دربه‏در ماندم‏
از پیرهنت حوالتى بفرست‏
بى‏برگ عبور پشت در ماندم‏
اى جَبهه به خاکِ جِبهه‏ها سوده‏
در معرکه‏ها دمى نیاسوده‏
وى اسوه استقامت و ایثار
در مصر شکنجه‏ها نفرسوده‏
اى گمشده حصار پیچیده‏
وى ماه به شام تار پیچیده‏
دستان کدام فتنه رویت را
در پرده‏اى از غبار پیچیده؟

نوشته شده توسط: چشم به راه یوسف